Bruisen en bubbelen in Rotorua
- Andrea
- 16 dec 2017
- 2 minuten om te lezen
Na de Tongariro crossing en de Whanganui rivier was nog één Great Walk over op het noorder eiland, namelijk een 4 daagse tocht rond Lake Waikaremoana, oftewel, “Het gerimpelde meer”. Dat klonk enorm aantrekkelijk, dus we zouden bijna 100 kilometer gravel weg trotseren, met onze aftandse Nissan, om daar te komen. De weg ging langs het Taupo meer, waar Arjan wat vogels fotografeerde. Misschien moeten we onderweg toch nog even stoppen bij Rotorua, dachten we, want daar wordt nogal over gejubeld. Het Noorder eiland is een vulkanisch geheel, hadden we al geleerd bij het Tongariro park. De beste plek om de gevolgen daarvan te zien, is “Thermal Wonderland”, in Rotorua. Bijkomend voordeel; daar zijn ook veel thermaal baden, waar we wel zin in hadden na 5 dagen peddelen.
Een van de belangrijkste attracties van Thermal Wonderland is een werkende Geiser, die precies om 10:30 ‘ochtends afgaat. Ik moest denken aan Old Faithful in Yellowstone, en jubelde over de ondoorgrondelijke accuraatheid van Moeder Natuur. Maar het bleek iets anders te gaan. Vol verwachting namen we plaats op de tribune, waar een dampende mini-vulkaan de ster van de show zou zijn. Om 10:30 precies kwam er een ranger aan, met een microfoon, die een blokje in de mini-vulkaan gooide. Daarna vertelde hij dat de geiser was ontdekt, doordat gevangenen uit een naburige gevangenis hier ooit probeerden hun kleren te wassen, en zich het apezuur schrokken toen er ineens een straal kokend water uit de warm water poel kwam spuiten. Het was de zeep, zo leerden ze later, die het membraan van warm / heet water verbrak, waardoor de geiser ontstond. Eigenlijk is het een soort cola-fles met een mentos erin, zei de ranger, terwijl de geiser langzaam op stoom kwam. De ranger ratelde verder met nog meer Geiser-trivia, tot hij niet meer boven het geloei van de geiser en de mensen uitkwam. Zeker 5 meter spoot het water de lucht in, met de nodige stoom en de geur van zwavel om het geheel nog meer spektakel te geven. (zie hier het filmpje, waar je het gewauwel van de ranger hoort, en de aanloop naar de uitbarsting ziet. Op 1:48 hoor je mij "Hoppakee" zeggen, en dan gaat ie echt). Elke keer dat hij leek uit te gaan, begon het feest weer opnieuw. We bleven kijken tot iedereen al weg was, maar de geiser nog steeds dapper aan het uitbarsten was.
Thermal Wonderland bestaat uit een wandeling van misschien 3 kilometer, langs een veelheid van vulkanische wonderen, met toepasselijke namen. We zagen een bubbelend meer, de “Champagne Pool”, een groen meer met rode randen, en de lichtblauwe ‘oester’ pool. Er waren hele vlaktes waar de aardkorst er uit zag als gedroogde en gebarsten klei. Misschien wel het meest bijzondere meer was het laatste; een neon-groen-geel meer. Ik was klaar om moeder natuur te vergeven - die geiser was misschien niet helemaal on-the-clock, maar met deze show maakte ze veel goed.
Het was nog een fors end rijden naar het Waikaremoana meer. Daar aangekomen bleek de wandeling vol, en wij waren leeg, dus we waren na een paar foto’s en een korte dag wandeling naar een meer in de buurt wel klaar voor de volgende etappe, waar we reikhalzend naar uitgezien hadden: de Wijn-route.
