Tikal en Caracol: machtscentra van de Maya’s
- Arjan
- 12 jun 2017
- 4 minuten om te lezen
Tikal en Caracol: machtscentra van de Maya’s Na Copan zagen we uit naar de bezichtiging van twee voormalige steden met de hoogste inwoner aantallen en de daarmee gepaard gaande grootste bouwwerken met uitgestrekte opgravingen. De eerste plek die we bezochten was het beroemde Tikal in de Guatemalteekse jungle. Vanuit ons sfeervolle hostel Los Amigos in Flores vertrokken we met een kleine groep in een minibusje. Na een half uur op de snelweg hoorden we een doffe knal en begon het naar rook te stinken in het busje. De bestuurder stopte aan de kant van de weg en iedereen sprong er snel uit. Het volledige linker achterwiel was losgekomen en stak met de drijfstang bijna een halve meter uit de carrosserie. Door het aanlopen was de remolie in brand gevlogen. Een klein brandje, maar duidelijk was dat deze bus niet verder reed. Gelukkig kwam er al na een half uurtje een vervangend exemplaar. Hiermee reden we “Reserva de Biosfera Maya” binnen, het natuurpark waar Tikal onderdeel van is. Ook is het sinds 1979 onderdeel van het UNESCO werelderfgoed. Het is een jungleweg met vele bordjes die waarschuwen voor overstekend wild: slangen, kalkoenen, wasberen en miereneters. We hebben niks geraakt. Aangekomen bij de ingang van het complex maakten we kennis met onze uitstekende gids. Hij gaf uitleg over de historie van Tikal (sinds 1979 onderdeel van het UNESCO werelderfgoed ) bij een mooie maquette en nam ons mee het park in. Hier kregen we ook uitleg over de flora en fauna en zagen we slinger- en brulapen. Hierna kwamen we aan bij het eerste bouwwerk en stapten we bijna op een behoorlijk giftige slang. De vele bouwwerken van de stad zijn groots en er is flink wat geld geïnvesteerd (door Guatemala als de wereldgemeenschap) om de tempels en andere gebouwen bloot te leggen.
Een prachtig project wat de rijkdom en kennis de van de Maya civilisatie aantoont: het hoog ontwikkelde water management met z’n reservoirs en kanalen, de grootsheid van de kalkstenen bouwwerken Tikal is de meest onderzochte, gedocumenteerde en best begrepen, Maya stad van alle Maya steden.
Meer weten over Tikal klik dan hier. De prachtige vergezichten van Tempel II over het gehele complex en de centrale plaza met de beroemde Tempel I zijn de hoogtepunten. Tikal was het decor voor de eerste Star Wars film, Episode IV: A New Hope. Na het rondje plaza kondigde een korte tropische bui het einde van ons bezoek aan. Twee dagen later bezochten we Caracol, relatief dicht bij Tikal gelegen, veel minder bezocht, maar ook minder blootgelegd. Samen met drie Engelse studentes, een Amerikaanse natuurgids en een aardige Australiër huurden we een grote 7 persoons 4x4 SUV en reden de mooie weg van San Ignacio naar Caracol.
Andrea en ik voorin en de “kids” achterin liedjes meezingend met hun MP3 bluetooth speaker. De weg was in tegenstelling tot sommige berichten zeer goed begaanbaar en bij navraag bleek dat een Nederlandse legereenheid zeer recent had meegeholpen om de weg te egaliseren. Nou ze hebben een prima klus geklaard: een ongeplaveide strakke weg zonder hindernissen. Dus geen “we zaten vast in de modder”avontuur op de heenweg. We kwamen onder een strak blauwe hemel rond het middaguur aan. Een snikhete prachtige dag was het. We bezochten de Maya site dit keer zonder gids. In feite waren wij nu zelf de gidsen, want wat we hadden opgepikt over de Maya cultuur in Copan en Tikal probeerden we over te dragen aan onze reisgenootjes. Of eigenlijk aan de Amerikaanse en de Australiër, hier was sprake van een kleine Brexit want de Engelse meiden gingen geheel hun eigen gang en werden aan het eind van de tour weer opgepikt. In Caracol is gekozen voor een langzame afgraving/opgraving. De werken duren al geruime tijd en nog maar een deel is blootgelegd. Aan de ene kant doordat men de stad eerder als onderdeel van de omringende natuur wil blijven zien aan de andere kant door geldgebrek. De overheid in Belize wil er wel een grote toeristische trekpleister van maken zoals de oude rivaal Tikal, maar kiest ervoor om de stad niet volledig af te graven.
Caracol was in z’n hoogtijdagen een van de grootste Maya steden met een geschat inwoner aantal van 140.000 inwoners. In perspectief: evenveel als Athene op z’n piek (rond 200 vChr.). Rome (1 miljoen) en Constantinopel (750.000) waren rond 800 nChr. groter. Tikal is indrukwekkender en beter geconserveerd dan Caracol, maar ze hebben beide hun eigen bijzondere tempels. Het museum van Caracol is zeer klein en mag eigenlijk de naam museum niet dragen. We hebben het museum in Tikal niet bezocht, maar dit is wel een volwaardig museum.
Op de terugweg bezochten we twee watervallen: de Big Rock falls en de Rio on Pools als slagroom op de (dag)taart. We kozen daarna voor een iets andere weg terug. Deze weg was een stuk avontuurlijker, de 4x4 bewees hier zijn diensten en we kwamen maar net langs een riviertje.
De weg was er weggeslagen, maar via de overgebleven betonresten kwamen toch aan de overkant. Vlak voor het donker werd bereikten we San Ignacio. De laatste kilometers werden we begeleid door een wonderschone zonsondergang.
