Santa Fe-estje

Op vrijdag 31 maart vertrokken we vanuit Panama Stad naar Santa Fe voor het weekend met onze vriend Ricardo. Nadat hij zijn werkzaamheden had afgerond sprongen we einde middag in zijn 4x4 en kwamen laat in de avond aan in Santiago na een voerspoedige rit. Daar hadden we een overnachting geboekt zodat we de volgende ochtend het prachtige laatste stukje naar Santa Fe in daglicht konden bewonderen. Het landschap veranderde in een prachtig glooiend bergachtig geheel en we konden even voordat we op onze bestemming arriveerden de contouren van het Parque Nacional Santa Fé zien. Het kleine rustige plaatsje (3200 inwoners) is de hoofdstad van het Santa Fe District in de Veraguas provincie. De ligging tegen de continentale scheiding aan maakt dat het een diverse flora en fauna kent en prachtige vergezichten met een zeer aangenaam klimaat. Eenmaal onze spullen in ons prima hotelletje gedumpt togen we naar William voor een leuk tochtje tubing op de Santa Maria rivier. William woont bij de rivier en we moesten even een half uurtje wachten, want hij was nog met een andere groep op pad. We kleedden ons om en pakten onze bierblikjes, die we even daarvoor in de grote supermarkt in het dorp hadden gekocht met een lading ijs om ze koel te houden. Toen William terug was blies hij de tubing bandjes op en wij daalden af de rivier in. De verkoelende biertjes werden aan de band van Ricardo gebonden en de tocht kon beginnen. Samen met 3 andere toeristen dobberden we de rivier af. Het bleek een super leuk en ontspannend tochtje. Alleen bij de eerste stroomversnelling werd ik door de kracht van het water van de band afgewipt, de rest bleef erop liggen. Het was grappig om in de stroomversnellingen de juiste route te kiezen en met een aanzienlijke vaart de rotsen te vermijden. Op de rustige stukken werd genoten van de jungle omgeving en we zagen prachtige walbegroeiing, ijsvogels en leguanen op de rotsen. De tweede helft van de middag werd er gewandeld, naar een mooie waterval in nevelwoud. Een mooie korte wandeling.

Tubing en wandelen maakt hongerig en die avond bezochten we een Cambodjaans restaurant Anachoreo. Een superkeuze: we namen plaats op het terras met een geweldig uitzicht op de bergen en zagen een prachtige zonsondergang. De maaltijd was overheerlijk en we namen nog een borrel na de maaltijd om de prachtige dag te vieren. Aan het einde werd door de aardige ober en vriend van Nederlandse eigenaar ons nog wat anti-muggenspray aangeboden. Gevalletje mosterd na de maaltijd, lek geprikt maar voldaan vielen we in een diepe slaap.

De volgende ochtend na het ontbijt hadden we besloten de lange wandeling naar de top van Cerro Tute te maken.

Het eerste deel met de auto: hier kwam de 4x4 prima van pas en we reden een stukje omhoog de berg op. Het laatste stuk boven de boomgrens werd gewandeld. Eenmaal op de top hadden we een mooi uitzicht en namen tijd voor een fotomomentje.

We reden terug naar het stadje pikten een liftster op (bleek de nicht van William) en door over de brug langs William naar de organische koffiefinca MariayChon. We werden verwelkomd door Maria en zij werd afgelost door Chon die ons het verhaal vertelde van de historie van de finca en van de streek. Over hoe de mensen onderdrukt werden en buren onderling overhoop lagen. Over hoe een priester genaamd Jesús Héctor Gallego Herrera in 1967 er in slaagde de eenheid te bewaren en de mensen opdroeg, mocht hij vertrekken, om de samenwerking voort te zetten. De priester verdween op een dag na gearresteerd te zijn en werd nooit meer terug gezien. Zijn standbeeld staat nog steeds midden in het dorp. Niet veel later werd het dorp goed verbonden middels een verharde weg, waardoor het gedurende het gehele jaar goed bereikbaar is. De boeren werken nu nog steeds in de grote coöperatie (gesticht door Herrera ) waar koffie het belangrijkste product is. Inmiddels was de zoon van Chon aangeschoven en hij bleek een goed geschoolde agrarisch ingenieur. We genoten samen de maaltijd met louter producten van de boerderij. Daarna kregen we een rondleiding.

Eerst langs de prachtige planten met o.a. orchideeën, die in allerlei creatief bedachte "bloempotten" waren gestopt: een oude broodrooster, een oude radio, een oude pan, een spaarvarken, een damestasje, een teenslipper, een koeienschedel. Heel grappig. Na de tocht langs de mandarijnen- en bananenbomen met de koffieplanten eronder werd de versgemalen koffie geproefd.

Zo gingen we naar huis met een paar zakjes koffiebonen. Net in de auto reden we bijna over een parkietje heen. Na uitgestapt te zijn vloog het beestje recht op me af, maar boog af en landde in een boompje nabij. Ik besloot om toch even naar het boompje te gaan. De parkiet bleek tam en klom zo op mijn hand en liet zich zonder problemen kriebelen. We moesten het toch achterlaten, maar gelukkig wel in een veilig lijkend boompje (filmpje hier).

De terugweg naar Panama Stad was een lange. Even voor Santiago zagen we donkere wolken en niet veel later zaten we midden in een enorme tropische bui met vele lichtflitsen. Daarna kwamen we in de zondagavond file terecht. Halverwege de file wilden we stoppen om te eten en reden langs een grote kermis. Er werd democratisch besloten om toch maar even deze festiviteiten over te slaan. Na een bezoek aan een typisch kiprestaurant met alleen kip en aardappelen kwamen we rond tienen weer aan in warm en welkom Panama Stad.

#Waterval #Natuur #Bergen #Hiking